De auto’s rijden rond en brengen de poppetjes naar hun bestemming, maar onderweg gebeurt er van alles. De auto’s hebben een ongeluk, ze worden achterna gezeten, de poppetjes worden opgesloten of de weg is stuk en niemand kan erdoor.
Piet (4jr) speelt met de auto’s, een paar poppetjes en denkbeeldige personages. Zijn spel begint rustig en ontspannen: de auto’s rijden rondjes, op weg naar hun bestemming en Piet maakt hier passende spelgeluiden bij. Ineens is daar een monster die de poppetjes wil opeten, de auto gaat harder rijden. De poppetjes roepen om hulp. De auto gaat steeds sneller over het autokleed. Piet’s ademhaling is oppervlakkiger, zijn uitstraling is gespannen en zijn bewegingen zijn strakker. Piet gaat op in zijn spel en voelt zichtbaar de spanning die hij creëert. Wanneer de spanning teveel lijkt te worden voor Piet pakt hij een ander poppetje en roept: “ik kom jullie redden!”. De redder vangt de draak en sluit hem op, “hij kan nooit meer uit de gevangenis”. De opluchting is groot en Piet pakt de auto en rijdt verder. De rust is terug in het spel, maar niet voor lang. De auto botst tegen de bank aan, de poppetjes roepen om hulp. De poppetjes zitten namelijk onder het bloed en moeten volgens Piet naar de dokter. De poppetjes worden naar de dokter gebracht en Piet plakt een ‘pleister’ op de poppetjes “ik heb jullie gered”. De poppetjes kunnen weer in de auto en de auto rijdt rustig verder.
Piet’s ouders liggen in scheiding, hij woont sinds kort samen met zijn moeder. De afgelopen periode is er veel spanning in Piet’s leven geweest en heeft er een grote verandering in zijn gezinssamenstelling plaats gevonden, een situatie waar Piet geen controle over heeft: het overkomt hem.
Kenmerkend van zijn spel is dat het voornamelijk gaat over ‘spanning’: spanning opbouwen en afbouwen. Piet beleeft niet alleen de spanning maar ook de goede afloop die hij zelf regisseert. Piet heeft in zijn spel de volledige controle, hij bepaalt wanneer de spanning oploopt en afneemt en ook hoe. Dit is het tegenovergestelde van zijn privé situatie.
Een kind van vier is nog niet instaat om zijn gevoelens te verwoorden en zijn emoties met woorden een plekje te geven. Spelen is een uitkomst: door zijn spel verwerkt hij mogelijk de scheiding van zijn ouders. Hoe fijn is het voor Piet dat hij in zijn spel een goede afloop kan regisseren.